Τι προβλέπει το πρόγραμμα INTERREG MED για τους δήμους – Ανοίγει 1 Σεπτεμβρίου 23 Jul 2015

Το Interreg Med[1] είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα που καλύπτει το σύνολο της Ελληνικής επικράτειας. Η πρόσκληση αναμένεται να ανοίξει την 1η Σεπτεμβρίου 2015. Για το λόγο αυτό θεωρήσαμε απαραίτητη την συνοπτική παρουσίαση που ακολουθεί, ώστε οι δήμοι που ενδιαφέρονται να αρχίσουν να προετοιμάζονται.
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Ο γενικός στόχος του προγράμματος Interreg MED είναι η προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης στην περιοχή της Μεσογείου μέσω:
της προώθησης καινοτόμων ιδεών και πρακτικών
μιας λογικής χρήσης των πόρων
της κοινωνικής ολοκλήρωσης
Τα παραπάνω θα επιτευχθούν με βάση μία ολοκληρωμένη προσέγγιση συνεργασίας στο χωρικό πεδίο.
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Το πρόγραμμα αποσκοπεί στην ενίσχυση των διακρατικών και περιφερειακών στρατηγικών παρέμβασης στους τομείς του Μεσογειακού ενδιαφέροντος, όπου η διεθνής συνεργασία μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση των περιφερειακών και εδαφικών πρακτικών. Ως εκ τούτου, το πρόγραμμα MED θα εστιάσει στη συνοχή,
τη συμπληρωματικότητα και τη μεταφορά εμπειριών και πρακτικών με τα άλλα εθνικά και περιφερειακά προγράμματα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και πως αυτά μπορούν να τροφοδοτήσουν τις διακρατικές δράσεις.
Αυτό θα γίνει λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες και τις προκλήσεις των συγκεκριμένων τομέων που σχετίζονται με τη μπλε και πράσινη ανάπτυξη, όπως ο τουρισμός, η γεωργία και η βιομηχανία μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, η θαλάσσια και περιβαλλοντική βιομηχανία η ενέργεια, οι μεταφορές, αλλά και οι δημιουργικές βιομηχανίες και η κοινωνική οικονομία, που είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την περιοχή MED.
Οι τέσσερις ΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ
ΑΞΟΝΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ 1: Προώθηση των Μεσογειακών καινοτόμων ικανοτήτων στην έξυπνη και βιώσιμη ανάπτυξη
Ειδικός Στόχος 1.1: Να αυξηθεί η διακρατική δραστηριότητα των καινοτόμων
ομάδων και δικτύων των τομέων «κλειδιά» της περιοχής MED
ΑΞΟΝΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ 2: Προώθηση στρατηγικών χαμηλών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και αποδοτικής χρήσης της ενέργειας σε συγκεκριμένες περιοχές της Μεσογείου όπως: πόλεις, νησιά και απομακρυσμένες περιοχές
Ειδικός Στόχος 2.1: Αύξηση της ικανότητας για καλύτερη διαχείριση της ενέργειας σε
δημόσια κτίρια σε διακρατικό επίπεδο
Ειδικός Στόχος 2.2: Αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μίγμα και τις στρατηγικές
Ειδικός Στόχος 2.3: Να αυξηθεί η ικανότητα να χρησιμοποιούν τα υφιστάμενα συστήματα μεταφοράς χαμηλών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και τις συνδέσεις μεταξύ τους
ΑΞΟΝΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ 3: Προστασία και προαγωγή των φυσικών και πολιτιστικών πόρων της Μεσογείου
Ειδικός Στόχος 3.1: Ενίσχυση της ανάπτυξης ενός βιώσιμου και υπεύθυνου παράκτιου και θαλάσσιου τουρισμού στην Μεσόγειο
Ειδικός Στόχος 3.2: Για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και των φυσικών οικοσυστημάτων με την ενίσχυση της διαχείρισης και της δικτύωσης των προστατευόμενων περιοχών
ΑΞΟΝΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ 4: Κοινός για όλη τη Μεσόγειο
Ειδικός Στόχος 4.1: Για να υποστηρίξει τη διαδικασία της ανάπτυξης πολυμερών
πλαισίων συντονισμού και την ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων στη Μεσόγειο, για να συνδέσει κοινές απαντήσεις σε κοινές προκλήσεις
ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
Εκτός από το θεματικό προσανατολισμό, το πρόγραμμα MED προωθεί οριζόντιες θεματικές πτυχές που επισημαίνονται στους κανονισμούς της ΕΕ, όπως:
την αειφόρο ανάπτυξη,
την ισότητα των ευκαιριών και της μη διάκρισης, την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Εκτός από τη θεματική συγκέντρωση και την επιλογή των θεματικών στόχων, ειδικά θέματα διατρέχουν, με ένα διατομεακό τρόπο, τις διάφορες επενδυτικές προτεραιότητες του προγράμματος και συμβάλλουν στην επίτευξη των συνολικών στόχων του προγράμματος. Τα θέματα αυτά είναι:
v Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών
v Κοινωνική συνοχή και την κοινωνική καινοτομία
v Δεδομένα και τη διαχείριση της γνώσης
v Εδαφική και οικο-συστημική προσέγγιση
ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΑΦΟΡΑ
ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών συμμετοχών είναι 265 εκ €
ΤΙ ΘΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΘΕΙ
Δίνοντας προσοχή στις διάφορες διαστάσεις του έργου (ανάλυση, τον ορισμό των στρατηγικών, την υλοποίηση των δραστηριοτήτων και πιλοτικών σχεδίων, διάδοση / μεταφορά εμπειριών), το πρόγραμμα θα δώσει τη δυνατότητα για βελτίωση της εμπειρίας, της γνώσης, της δικτύωσης και της ικανότητας υποστήριξης της διαχειριστικής ικανότητας δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Κατά περίπτωση, θα υποστηρίξει πιλοτικές δράσεις για τη δοκιμή εργαλείων, διαδικασιών, τη διακυβέρνηση, τα συστήματα που συμβάλλουν στη βελτίωση των δημόσιων παρεμβάσεων και την υποστήριξη της βιωσιμότητας σε βασικούς τομείς της πράσινης και της γαλάζιας ανάπτυξης. Τα διακρατικά σχέδια πρέπει να συμβάλλουν στην ανταλλαγή και τη μεταφορά εμπειριών μεταξύ περιφερειών, την υποστήριξη διακρατικών στρατηγικών και τη δημιουργία διαχειριστικών ικανοτήτων.
ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ, ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΜΦΑΣΗ
Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην εδαφική, και πιο συγκεκριμένα στη μακρο-περιφερειακή διάσταση. Από εδαφική και γεωγραφική άποψη, το πρόγραμμα δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε τέσσερις τύπους περιοχών, που αντιπροσωπεύουν σημαντικές προκλήσεις λόγω των πόρων τους, το αναπτυξιακό δυναμικό τους
ή τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Οι περιοχές αυτές είναι:
Παράκτιες περιοχές με υψηλό επίπεδο ελκυστικότητας, σημαντική συγκέντρωση των δραστηριοτήτων και εύθραυστους φυσικούς και πολιτιστικούς πόρους.
Αστικά κέντρα, ως πόλοι καινοτομίας και κοινωνικο-οικονομικών δραστηριοτήτων, τα οποία αντιμετωπίζουν ισχυρές περιβαλλοντικές προκλήσεις, ιδιαίτερα της ρύπανσης και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Νησιά, τα οποία καλύπτουν το 4% της Μεσογείου και αποτελούν μια μεγάλη οικονομική, περιβαλλοντική και πολιτιστική διάσταση του χώρου της.
Αγροτικές περιοχές που χαρακτηρίζονται από αγροτικές δραστηριότητες και χαμηλή πυκνότητα του πληθυσμού. Η ανάπτυξη τους παρεμποδίζεται από τη γεωγραφική απομόνωση ή / και τις δημογραφικές και περιβαλλοντικές αλλαγές
Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Το Interreg- MED θα χωριστεί σε τρεις φάσεις- ενότητες
Ενότητα 1 – Μελέτες και κοινές στρατηγικές:
Μια ενότητα αφιερωμένη στον σχεδιασμό κοινών προσεγγίσεων και την εκπόνηση κοινών στρατηγικών, προτύπων, κανόνων σε διακρατικό επίπεδο, αναλύσεις, εξέλιξη της τεχνολογίας, ανταλλαγής πληροφοριών και δημιουργίας δικτύων. Τα έργα που θα επικεντρωθούν σε αυτή την ενότητα θα αναλύσουν το πεδίο παρέμβασης, τα δίκτυα, θα συμπληρώσουν και ολοκληρώσουν δεδομένα, θα επεξεργαστούν μία κοινή μεθοδολογία, μοντέλα και στρατηγικές.
Οι δραστηριότητες αυτές μπορεί να είναι ο κύριος στόχος του έργου ή να αποτελεί την πρώτη φάση ενός ευρύτερου σχεδίου που θα χρησιμοποιούν αυτά τα δίκτυα, τα μοντέλα και στρατηγικές για την έναρξη πιλοτικών δραστηριοτήτων ή για να ξεκινήσει μια ευρύτερη διαδικασία κεφαλαιοποίησης, διάδοσης και μεταφοράς των εμπειριών και των αποτελεσμάτων.
Ενότητα 2 – Σχέδια δράσης / Διακρατικός πειραματισμός / Τοπική μεταφορά:
Αυτή η ενότητα είναι αφιερωμένη σε πιλοτικές δραστηριότητες, στις οποίες οι εταίροι του έργου θα έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν διαδικασίες, τεχνικές, μοντέλα, με την προοπτική να δημιουργήσουν λύσεις που εφαρμόζονται σε ένα ευρύτερο σύνολο χρηστών και χωρικών ενοτήτων. Πιλοτικές δράσεις μπορεί να δημιουργηθούν όταν το πλαίσιο, τα δεδομένα και οι παράγοντες έχουν ήδη εντοπιστεί και όταν οι τεχνικές και θεσμικές συνθήκες είναι ευνοϊκές. Σε αυτή την περίπτωση η πιλοτική δραστηριότητα μπορεί να περιλαμβάνει τόσο την προετοιμασία της ανάλυσης, όσο και της εφαρμογής της πιλοτικής δραστηριότητας.
Ενότητα 3 – Κεφαλαιοποίηση / Μεταφορά / Ένταξη:
Όταν οι μεθοδολογίες, οι πρακτικές και τα εργαλεία παρέμβασης έχουν δοκιμαστεί και εφαρμοστεί από τα ενδιαφερόμενα μέρη σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο και με την προϋπόθεση ότι αποτελούν ένα ισχυρό ενδιαφέρον για την ευρύτερη διάδοση της MED σε επιλέξιμη χωρική έκταση, τα έργα μπορούν να προτείνουν δραστηριότητες κεφαλαιοποίησης και διάδοσης. Σε αυτό το στάδιο, οι αιτούντες προτρέπονται να χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα από πρώην έργα (του ΕΤΠΑ ή άλλα προγράμματα της ΕΕ) ή έργα σχετικά από εκροές των άλλων ενοτήτων. Για να διασφαλιστεί η υψηλή ποιότητα των αποτελεσμάτων, ο τελικός στόχος δεν θα συνίσταται μόνο στη «διάδοση των πληροφοριών». Αυτό που θα είναι επίσης απαραίτητο να διασφαλιστεί είναι ότι τα εργαλεία, πρακτικές και μεθοδολογίες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς και να εφαρμοστούν σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό ή διακρατικό επίπεδο όσο το δυνατόν ευρύτερα και δωρεάν.
Οριζόντια προσέγγιση:
Μέσω της οριζόντιας προσέγγισης των έργων εξασφαλίζεται η οικοδόμηση συνεργειών, της κεφαλαιοποίησης και της επικοινωνιακής πολιτικής.
Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η πρώτη πρόσκληση υποβολής προτάσεων θα ανοίξει από την 1η Σεπτεμβρίου 2015 έως την 2α Νοέμβριου 2015. Οι εταίροι του έργου θα είναι σε θέση να υποβάλουν ηλεκτρονικά την αίτησή τους στην ιστοσελίδα Synergie. Επειδή το χρονοδιάγραμμα είναι πολύ σύντομο, σας συμβουλεύουμε να προετοιμαστείτε από τώρα και να μην το αφήσετε την τελευταία στιγμή. Μετά τη φάση της αξιολόγησης και έγκρισης, τα έργα αναμένεται να ξεκινήσουν το Σεπτέμβρη του 2016.
Οι άξονες που αναμένεται να περιλαμβάνει η πρόσκληση είναι:
Άξονας 1 – Καινοτομία, με επιμέρους θέματα:
Μπλε ανάπτυξη
Πράσινη Ανάπτυξη
Δημιουργικές και πολιτιστικές βιομηχανίες
Κοινωνική καινοτομία
Άξονας 2 – Οικονομία Χαμηλών Εκπομπών Αερίων του Θερμοκηπίου, με συγκεκριμένους στόχους:
Εξοικονόμηση Ενέργειας σε Δημόσια Κτίρια
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας
Τοπικά Βιώσιμες αστικές μεταφορές
Άξονας 3 – Φυσικοί και Πολιτιστικοί Πόροι
Παράκτιος και θαλάσσιος Βιώσιμος Τουρισμός
Διαχείριση και δικτύωση των προστατευόμενων περιοχών
Ράλλης Γκέκας
Δρ Οικονομικών ΟΤΑ
rgkekas@skepsis.net.gr
[1] Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: http://www.programmemed.eu/en/the-programme/programming-2014-2020/med-2014-2020.html
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://www.aftodioikisi.gr

Κώστας Βαρώτσος: «Ανοίξαμε την κοιλιά του πλοίου και έπεσαν τα αντικείμενα των μεταναστών μπροστά μου...»

Ο κορυφαίος καλλιτέχνης μεταμόρφωσε ένα ναυαγισμένο πλοίο, στο οποίο πνίγηκαν 81 αλβανοί μετανάστες, σε έργο τέχνης. Ο δημιουργός του «Δρομέα» μιλάει στο ΒΗΜΑgazino για τη σνομπ εποχή του, για το χρηματιστήριο της τέχνης και για τη σημασία του έρωτα

Αμαλιάδα, Λιβαδειά, Αθήνα: τρεις πόλεις στις οποίες μεγάλωσε ο Κώστας Βαρώτσος καθώς ο πατέρας του ήταν τραπεζικός και έπαιρνε μεταθέσεις. Ρώμη, Πεσκάρα: δύο πόλεις στις οποίες σπούδασε, καλές τέχνες στην πρώτη, αρχιτεκτονική στη δεύτερη, πριν λάβει την υποτροφία του Ιδρύματος Φούλμπραϊτ και φύγει για τη Νέα Υόρκη. Από εκεί και πέρα, η αναγνώριση της τέχνης του και η φήμη του κάλπασαν και άρχισαν να καταφτάνουν παραγγελίες από πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Ιταλίας, από Πολιτείες της Αμερικής, από την Ισπανία, την Ελβετία, την Κύπρο, την Αίγυπτο, τη Γαλλία. Οι δημιουργίες του κοσμούν πλέον δημόσιους χώρους, μουσεία, ιδιωτικές συλλογές, αλλά και απάτητα σημεία, όπως την κορυφή των Απεννίνων Ορέων, στα 3.000 μέτρα, που είχε καταστραφεί από βόμβα στη διάρκεια του πολέμου.

Οι δημιουργίες του, λοιπόν, φτιαγμένες από γυαλί, μέταλλο και πέτρα, με κυρίαρχο το πρώτο, γίνονται σημεία αναφοράς· καλή ώρα, ο «Δρομέας» στην Αθήνα. Οι εκθέσεις του, από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, ταξιδεύουν στην Κίνα, στη Νέα Υόρκη, στη Βραζιλία. Οι διακρίσεις και τα βραβεία έρχονται από διάφορα κράτη της Ευρώπης και από τη Φλόριντα.

Περιζήτητος και τιμημένος, λοιπόν, ο 60χρονος Κώστας Βαρώτσος συνεχίζει να εργάζεται πυρετωδώς και να κατασκευάζει τα τεράστια έργα του. «Σε αυτά τα μεγέθη, δεν δουλεύει άλλος καλλιτέχνης» λέει. Στο σπίτι του, στη Γλυφάδα, με υποδέχεται με τον σκύλο του, τον Ρούφους, και οι πρώτες κουβέντες αφορούν το πλέον επίκαιρο έργο του, που είναι η μετάλλαξη ενός ναυαγισμένου πλοίου, στο οποίο πνίγηκαν 81 αλβανοί μετανάστες, σε έργο τέχνης· ένα έργο συμβολικό, που βρίσκεται στο Οτράντο της Απουλίας. Ενα μνημείο μπροστά στη θάλασσα του θανάτου. Σαν να λέει «μη με λησμόνει...».

Κύριε Βαρώτσε, το πλοίο είναι ένα από τα τελευταία έργα σας. Πώς και καταπιαστήκατε με αυτό; «Το πλοίο είναι το έργο μου με το ισχυρότερο πολιτικό μήνυμα. Η πρόταση να μετατρέψω το ναυαγισμένο πλοίο σε έργο τέχνης ήρθε από την περιφέρεια της Απουλίας και με βρήκε σε μια στιγμή που έβλεπα στην Ελλάδα τη μια καταστροφή μετά την άλλη, και ήμουν σε πλήρη κατάθλιψη, στο σπίτι μου, στην Αίγινα. Ετσι, τη στιγμή της πρότασης, όλα ταυτίστηκαν· η καταστροφή εδώ με την καταστροφή του πλοίου, οι Ελληνες που ξενιτεύονταν εξαιτίας της κρίσης, με αυτό το πρώτο μεγάλο ναυάγιο που έγινε στη Μεσόγειο κάποια χρόνια πριν».

Και τι σκεφτήκατε να κάνετε; «Η ιδέα ήταν να "πλεύσει" ξανά το πλοίο σε μια θάλασσα γυάλινη, να ταξιδέψει σε μιαν άλλη διάσταση. Το είχαν ρυμουλκήσει και το μεταφέραμε σε ένα ναυπηγείο. Εχει 45 μέτρα μήκος. Φοβερό ήταν όταν ανοίξαμε την κοιλιά του και έπεσαν τα αντικείμενα των μεταναστών μπροστά μου. Την ημέρα των εγκαινίων ήρθαν οι συγγενείς των θυμάτων που κάποτε είχαν φύγει από τη Βαλόνα της Αλβανίας γεμάτοι ελπίδες για μια νέα ζωή. Ηρθε και ένα αγόρι, περίπου δεκαπέντε χρόνων, μόνο του, περπατούσε γύρω από το πλοίο, το κοίταζε κι έλεγε "παπά, παπά"· είχε πεθάνει ο πατέρας του εκεί μέσα... Εγινε και δίκη για αυτό το ναυάγιο».

Δίκη, γιατί; «Επειδή το βούλιαξε ένα ιταλικό τορπιλικό. Μέσα στη νύχτα, προσπάθησε να το εμποδίσει να μπει στα ιταλικά νερά, το ακούμπησε, του δημιούργησε ρήγμα και βούλιαξε. Τιμωρήθηκαν και ο αλβανός πλοίαρχος που σώθηκε και ο Ιταλός».

Τα αντικείμενα που βρήκατε, τα επανατοποθετήσατε στο έργο σας; «Οχι. Μια ιταλική θεατρική ομάδα τα χρησιμοποίησε για σκηνικά σε ένα έργο, αφιερωμένο στο πλοίο. Εχει γίνει κι ένα φιλμ για το δικό μου έργο, που προβλήθηκε στο μουσείο του Τορίνο, στη διάρκεια εκδηλώσεων, όπου παρίστατο και η δήμαρχος της Λαμπεντούζα, Τζιούζι Νικολίνι. Είναι μια εξαιρετικά δυναμική γυναίκα».

Αγαπάτε τη θάλασσα; «Πολύ. Είμαι και ιστιοπλόος».

Αναφερθήκατε στην κρίση και αναρωτιέμαι για τους ανθρώπους της τέχνης, του πνεύματος, που δεν πήραν και πολύ τον λόγο... «Στα χρόνια του '80 και του '90, δεν προλάβαινα, σχεδόν ζούσα μέσα σε ένα αεροπλάνο. Είχα αποφασίσει, όμως, και να μη μιλάω, επειδή δεν μου άρεσε το κλίμα. Θέλω να πω ότι σχεδόν όλοι υπήρξαμε και κάπως σνομπ... Ισως επειδή ήμασταν σοκαρισμένοι από όσα γίνονταν στα ΜΜΕ· η χυδαιότητα που υπερχείλιζε, κυρίως την τηλεόραση, ήταν τρομερή. Μπορεί και να φοβόμασταν να αντιπαρατεθούμε στο λάιφσταϊλ της εποχής και έτσι αφήσαμε ελεύθερο το πεδίο. Ηταν λάθος· πρέπει κανείς να μιλάει, όταν έχει να πει πράγματα. Επρεπε να υπάρχουμε, έστω και σε ένα ελάχιστο ποσοστό... Ολοι έχουμε ευθύνη».

Και πέσατε από τα σύννεφα με την κρίση; «Κατάλαβα ότι υπήρξε μια ηθική κατάπτωση που οδήγησε στην καταστροφή κάθε νομικού πλαισίου καθώς οι νόμοι πάντα στηρίζονται σε ένα ηθικό πλαίσιο. Και ήταν ο απότομος εκδημοκρατισμός χωρίς το ηθικό πλαίσιο, τη δεκαετία του '80, που δημιούργησε ένα σύστημα αυτοκτονικό, ένα σύστημα που μας έφερε την πλήρη καταστροφή. Υπήρξε ύβρις. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εισήγαγε στην Ελλάδα τον αμερικανικό λαϊκισμό· ο λαϊκισμός, όμως, χωρίς την προτεσταντική ηθική στην οποία βασίζεται στην Αμερική, οδηγεί στην κατάρρευση».

Η ηθική κατάπτωση επηρέασε την τέχνη; «Ναι, επειδή η τέχνη συνδέθηκε με την οικονομία και η αγοραστική αξία ενός έργου πήρε τα πρωτεία από την αξία της τέχνης αυτής καθαυτήν. Ελάσσονες επιμελητές τέχνης και διευθυντές μικρών μουσείων δημιούργησαν ένα πλέγμα σχέσεων και ανταλλαγής, το οποίο οδήγησε σε αυτό το ανήθικο πλαίσιο που, αυτή τη στιγμή, καταρρέει. Αλλά η ζημιά έχει γίνει. Το παιχνίδι με στόχο το χρήμα, το οποίο δεν έπρεπε να αντιληφθεί το πλατύ κοινό, ήταν τρομερό. Αυτή η ανηθικότητα διαπράχθηκε σε Ευρώπη και Αμερική. Γκαλερί αγόραζαν σε πολύ χαμηλές τιμές όλη την παραγωγή νέων καλλιτεχνών, έκαναν γνωστά τα ονόματά τους, και έπειτα πούλαγαν τη δουλειά τους εκατό φορές υψηλότερα. Φυσικά, μετά τους παράταγαν και έβρισκαν άλλους. Δεν υπάρχει καλύτερη επένδυση. Ξέρετε πόσα παιδιά κάηκαν έτσι;».

Εχετε αρκετά έργα σας στην Αμερική, μια που αναφερθήκατε σε αυτήν. «Ναι. Στην Ουάσιγκτον, όπου έχω κάνει, εκτός του έργου, και την πρόσοψη στο καινούργιο συνεδριακό κέντρο, στο Σιάτλ, ένα πολύ μεγάλο, ύψους 48 μέτρων, στο Σικάγο, στο Παλμ Μπιτς, στη Φλόριντα, στο Σαν Ντιέγκο, για να πω μερικά... Μου αρέσει η Αμερική, είμαι αμερικανόφιλος».

Τι σας αρέσει; «Η ενέργειά της. Ο μέσος πολίτης της, που παραμένει ένας μοναχικός καουμπόι, που δεν είναι καλυμμένος από πουθενά. Ο Αμερικανός δεν έχει το κοινωνικό back up και το social security του Ευρωπαίου, είναι μόνος, εκτεθειμένος, δουλεύει, παλεύει και μπορεί να χάσει τα πάντα και να βρεθεί στον δρόμο».

Βίαιο... «Ναι, όμως, αυτή η Αμερική μού αρέσει».

Είστε ίσως και εσείς ένας μοναχικός καουμπόι; «Κάπως έτσι. Ακολούθησα, και λόγω της ιδιαιτερότητας της δουλειάς μου, έναν μοναχικό δρόμο. Δεν είχα ποτέ κάλυψη από υπουργεία, δεν ήθελα, αλλά και δεν πιστεύω στην κρατική βοήθεια, γιατί καταντά το κράτος να ελέγχει τον πολιτισμό. Λόγου χάρη, η γαλλική πυραμίδα με τη στρατηγική της και τη γραφειοκρατική αντιμετώπιση του πολιτισμού, με το ανεπτυγμένο δίκτυο τοπικών μουσείων και εκθέσεων, δημιουργεί στους καλλιτέχνες μιαν εξάρτηση. Γίνονται λίγο δημόσιοι υπάλληλοι, δεν έχουν την απαραίτητη μοναξιά και την πρόκληση να βιώσουν πράγματα έχοντας απέναντί τους το κοινό, και να χαράξουν μια δική τους πορεία. Η ομπρέλα ασφάλειας απενεργοποιεί τη δημιουργικότητα».

Μα, υπάρχουν υπουργοί με όραμα. «Αυτό είναι το πρόβλημα! Κάθε υπουργός έχει ένα όραμα, και αυτό, όταν το ακούω, ανησυχώ. Καθένας αισθάνεται ότι είναι αυτός ο παραγωγός πολιτισμού, ότι μπορεί να εφαρμόσει το όραμά του, ότι είναι αυτός το καλλιτέχνημα. Ο πραγματικός ρόλος του, όμως, είναι να εκφράζει τα οράματα των άλλων. Ο πολιτισμός γεννιέται από την κουλτούρα ενός τόπου με έναν μαγικό τρόπο, και ο εναγκαλισμός του από την εξουσία κάνει τρομερό κακό. Η τέχνη είναι πολύ ευαίσθητη, μην την ακουμπάτε, κάτω τα χέρια! Μην ξεχνάτε ότι τα πρώτα υπουργεία Πολιτισμού στην Ευρώπη δημιουργήθηκαν από τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ για να ελέγχουν την τέχνη».

Στα έργα σας υπάρχει πάντα ένα μήνυμα πολιτικό; «Κάθε επέμβαση σε δημόσιο χώρο είναι μια πολιτική πράξη. Είμαι city artist και αυτό που κάνω πηγάζει μέσα από την πόλη, εκφράζει την πόλη».

Τη σημερινή κρίση πώς να την εκφράσουμε; «Μεταλλάσσοντάς τη σε δημιουργία, για να συνειδητοποιήσουμε τι συνέβη και πού βρισκόμαστε. Εδώ, όμως, αντί για δημιουργία, βλέπουμε το αντίθετο: την κρίση να φέρνει το χειρότερο στην επιφάνεια· τη Χρυσή Αυγή».

Δεν γεννήθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. «Οι συνθήκες διαμορφώνουν τον άνθρωπο. Τα παιδιά των λουλουδιών βρέθηκαν ξαφνικά με ένα όπλο στη ζούγκλα του Βιετνάμ, επειδή δεν είχε οργανωμένο στρατό να στείλει η Αμερική. Και φωτογραφίζονταν με τα κεφάλια των Βιετναμέζων στο χέρι. Και γελούσαν. Ηταν εγκληματίες; Οχι. Ηταν οι συνθήκες που τους επεβλήθησαν και τους έβγαλαν τον κακό εαυτό τους».

Εχετε έρθει ποτέ σε σύγκρουση με το σύστημα της τέχνης στην Ελλάδα; «Κράτησα τις αποστάσεις μου, όντας στις παρυφές του. Και, κατά καιρούς, ήρθα σε ρήξη. Ο "Δρομέας" μού άνοιξε τα μάτια. Τον έκανα επί δημαρχίας Εβερτ και με τον Σταύρο Ξαρχάκο αντιδήμαρχο Πολιτισμού. Δεν το έκανα με το σύστημα της τέχνης, δηλαδή με επιμελητές ή με το υπουργείο Πολιτισμού. Γι' αυτό και σύσσωμοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του "Δρομέα". Οι κριτικές μού επιτέθηκαν και ήταν ο κόσμος που απάντησε σε αυτές· όχι εγώ».

Γιατί κράτησαν αυτή τη στάση; «Επειδή δεν κατάλαβαν το έργο, συνηθισμένοι να είναι μεταπράτες, μεταφραστές των κινημάτων του εξωτερικού, ιδεολογικοί αντιπρόσωποί τους. Επειδή, επίσης, υπήρξε ελάχιστα κριτικός λόγος στην Ελλάδα, και κριτικός λόγος σημαίνει να αντιλαμβάνομαι τον πραγματικό χρόνο, να αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει γύρω και αυτό να μπορώ να το εκφράσω».

Θα θέλατε να περάσετε κάποιο μήνυμα μέσα από αυτή τη συνέντευξη; «Θα ήθελα να αποκτήσουμε πολιτισμική συνείδηση και συνείδηση της ιστορικής διαστρωμάτωσής μας. Ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, τι αντιπροσωπεύουμε. Να καταλάβουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον, να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της παραγωγικότητάς μας, της οικονομίας, της καλλιτεχνικής παραγωγής μας. Να γίνει αυτός νέος στόχος, να καταλάβουμε τις διαφορές μας με την Ευρώπη, η οποία δίνει μεγάλη σημασία στην αναλυτική σκέψη και στην αξία της πραγματικότητας, ενώ εμείς δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση στον χώρο, στο συναίσθημα. Είμαστε, δηλαδή, σε αντίθετη πορεία».

Πώς δημιουργήθηκε η διαφορά; «Ο Ευρωπαίος, μετά τη βιομηχανική επανάσταση, πίστευε ότι μέσα από την αναλυτική σκέψη θα έφτανε στο αντικειμενικά σωστό. Αν και έβλεπε ότι δεν λειτουργούσε, επέμενε, με αποτέλεσμα τους παγκόσμιους πολέμους. Εμείς, μη έχοντας ζήσει βιομηχανική επανάσταση και αναγέννηση, είμαστε παιδιά μιας μεταβυζαντινής περιόδου με χαρακτηριστικό την αδυναμία εξελικτικότητας, κάτι που δίνει μεγάλη σημασία στον εσωτερικό χώρο, δηλαδή στο συναίσθημα. Ας πούμε ότι το ΚΚΕ αντικατέστησε το Βυζάντιο γιατί δεν ήταν εξελικτικό, ήταν στατικό».

Εσείς πώς νιώθετε; «Ακαδημαϊκά, είμαι αναγεννησιακής καταγωγής Ελληνας, δεν είμαι πολύ μεταβυζαντινός. Και η Αναγέννηση τι ήταν; Η μεταφορά της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στη σύγχρονη εποχή».

Αγαπάτε την αρχαιότητα; «Για να πας μπροστά, πρέπει κάπου να πατήσεις. Πολλοί ξένοι ιστορικοί τέχνης βλέπουν αυτά τα χνάρια στη δουλειά μου».

Ανησυχείτε για το μέλλον της Ευρώπης; «Η Ευρώπη είναι ικανή για το χειρότερο και για το καλύτερο. Είναι η ήπειρος με το πιο βίαιο πρόσωπο και, συγχρόνως, έχει παραγάγει έναν συγκλονιστικό πολιτισμό. Τώρα, ζει και πάλι μια πολύ αρνητική στιγμή, με ηγέτες που δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων. Η κρίση έφερε στην επιφάνεια τις γνωστές παθογένειές της. Η πολιτική της είναι αυτοκαταστροφική, μπορεί να μας οδηγήσει και σε χειρότερα. Οσο για την εξωτερική πολιτική της, το Ιράκ είναι η γη του κανενός, η Λιβύη το ίδιο, η Αίγυπτος, η Συρία... για ποια Ευρώπη συζητάμε, λοιπόν;».

Πώς ασχοληθήκατε με το γυαλί; «Προσπαθώντας να βρω ισορροπία χώρου και χρόνου, έφτασα στο γυαλί, που αφενός είναι κοντέινερ χώρου και αφετέρου, βάζοντας το ένα γυαλί πάνω στο άλλο, μοιάζει να μετράς. Ενα, δύο, τρία... Αρα, υπάρχει και χρονική υπόσταση. Ετσι, άρχισα να χρησιμοποιώ τον χώρο και τον χρόνο σαν υλικό. Το κενό δηλαδή».

Επιθετικό υλικό. Το διακρίνω στον «Δρομέα» σας. «Το γυαλί, ως υλικό, δεν έχει επιθετικότητα· το χρησιμοποιώ όπως κάποιος το λάδι. Και ο "Δρομέας" μπορεί να έχει επιθετικότητα, είναι, όμως, έργο αισιόδοξο. Είναι ένα ζεϊμπέκικο. Είναι η επανασύνδεση των θραυσμάτων. Μην ξεχνάτε ότι έγινε το 1988, σε μια ελπιδοφόρα στιγμή της Ελλάδας. Μπαίναμε σε νέες ταχύτητες, μπαίναμε στην Ευρώπη. Αντιπροσωπεύει την Ελλάδα εκείνης της εποχής».

Πόσο χρόνο θέλετε για ένα έργο; «Εξαρτάται. Ο "Δρομέας" πήρε έξι μήνες, το πλοίο τρεις. Βεβαίως, δεν δουλεύω μόνος μου. Δεν είναι απλό. Αυτά τα έργα απαιτούν συνεργασία με δημάρχους, επιστήμονες,
συνεργεία...».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο έργο σας; «"Tension Energy" λέγεται, Ενταση Ενέργειας δηλαδή, έχει 140 μέτρα μήκος και 30 ύψος, και βρίσκεται στην Ελβετία».

Το καλύτερο έργο σας, πάντως, πρέπει να είναι η κόρη σας... «Το καλύτερο! Ναι, το καλύτερο! Πώς τα κατάφερα, απορώ κι εγώ!».

Εχετε κοπεί ποτέ με το γυαλί; «Με έκοψε ο "Ποιητής" μου, που βρίσκεται στην Κύπρο. Είναι το πρώτο έργο μου».

Γιατί; Σας εκδικήθηκε; «Ισως επειδή αγαπώ και διαβάζω πολλή ποίηση. Αγαπώ τον Εζρα Πάουντ και είμαι, ας πούμε, ειδικός στον Καβάφη. Κάποτε έγραφα κι εγώ».

Ακούτε μουσική; «Ημουν τυχερός διότι ο Σταύρος Ξαρχάκος με έβαλε πολύ μέσα στην ελληνική μουσική. Ο Σταύρος ήταν η γείωσή μου με την Ελλάδα, επειδή ζούσα πολλά χρόνια έξω. Είναι μια πολύ δυνατή φιλία. Ακούω, επίσης, τζαζ, κλασική. Εγώ μουσικός ήθελα να γίνω, αλλά δεν πειράζει· στην επόμενη ζωή...».

Τι σας έκανε να αλλάξετε πορεία; «Θέμα τύχης. Νόμιζα ότι τα κατάφερνα καλύτερα στη ζωγραφική. Ακόμη, όμως, παίζω κιθάρα».

Βγαίνετε; Διασκεδάζετε; «Οχι όπως παλιά. Εχω έναν πυρήνα φίλων και έχω κρατήσει και τους παλιούς συμμαθητές μου».

Είστε και καθηγητής στην Αρχιτεκτονική του Αριστοτελείου. «Η διδασκαλία ήρθε αναπάντεχα στη ζωή μου, όλα αναπάντεχα μου συμβαίνουν. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε, δεν έχουμε δυνατότητες, η δουλειά γίνεται από αυτοκτονικούς καθηγητές που δουλεύουν υπερεντατικά. Οταν κλείνω την πόρτα, με τους φοιτητές, έχουμε ωραίες στιγμές. Μου αρέσει αυτή η επαφή, είναι σπουδαία η αίσθηση της προσφοράς, της μοιρασιάς».

Σε περιόδους που είστε ερωτευμένος, η δουλειά σας είναι διαφορετική; «Οταν είσαι ερωτευμένος, έχεις δύναμη. Αλλά είμαι συνεχώς ερωτευμένος με όλα, δεν θυμάμαι περιόδους στη ζωή μου που να μην ήμουν· αλήθεια!».

Πώς τα καταφέρνει ο μοναχικός λύκος με τον έρωτα; «Μόνο ο μοναχικός μπορεί που έχει πόρους και αισθήσεις σε συναγερμό για να ερωτευθεί. Και ο έρωτας δεν είναι μόνο το σεξ· είναι κινητήρια δύναμη ζωής, ουαί κι αλίμονο αν σταματήσω να είμαι ερωτευμένος. Κάηκα».

Και με τα έργα σας, φαντάζομαι, ερωτευμένος... «Περισσότερο ερωτευμένος με τη διάσταση που δημιουργείται όταν τα φτιάχνω. Οταν τα τελειώνω, μοιάζουν με παιδιά που φεύγουν και σε χαιρετάνε από μακριά».

Αυτό σημαίνει ότι όταν κατακτά κανείς κάτι φεύγει; «Ναι».

Περίεργο που είστε ακόμη παντρεμένος! «Δεύτερος γάμος! Ισως επειδή βρήκα την κατάλληλη σύντροφο! Και σε μένα φαίνεται περίεργο. Δεκαπέντε χρόνια...».

Πάθη στη ζωή σας; «Ολα. Δίνομαι παντού με πάθος, δεν είναι δυνατόν χωρίς αυτό. Εγώ δεν δένομαι με ανθρώπους και αντικείμενα. Δένομαι με  στόχους και ιδέες. Λέω πολύ συχνά για αστείο ότι είμαι βλήμα, επειδή πάντα κάπου στοχεύω, πάω ευθεία σαν το βλήμα, δεν έχω ευελιξία».

Σας πειράζει που μεγαλώνετε; «Σε κάθε δεκαετία υπάρχει ένα μικρό σοκ, αλλά μετά βρίσκω ότι κάθε κύκλος έχει τη σημασία του· την ομορφιά του».

Διακρίνω ότι έχετε ανεπτυγμένο εγώ. Ισχύει κάτι τέτοιο; «Τρομερά ανεπτυγμένο. Γιατί όταν βρίσκεσαι μπροστά σε ένα τέτοιο έργο, με τις δυνάμεις που έχει και που πρέπει να δαμάσεις και να μεταμορφώσεις, αναμετριέσαι: ή εσύ ή αυτό. Αν δεν έχεις αυτοπεποίθηση, καλή υγεία, αν δεν είσαι ισορροπημένος, δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Επομένως, δεν είναι ακριβώς εγωισμός. Είναι, περισσότερο, επιβίωση».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Ο ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ στο 10ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας Παραλία Αύρας

10o ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΙΓΙΝΑΣ
Καλλιτεχνική διευθύντρια: Ντόρα Μπακοπούλου

ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
"Αθήνα - Μπουένος Άιρες"

στο 10ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας
Παραλία Αύρας

ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
στις 21:00

Πόσο απέχει η Αθήνα από το Μπουένος Άιρες; Μια ανάσα αν μετρήσουμε την απόσταση με μουσική, τέσσερα χορευτικά βήματα αν ακολουθήσουμε τους ρυθμούς του τάνγκο, ανάμεσα σε δύο γαλανούς ορίζοντες που αγκαλιάζουν θάλασσες και ωκεανούς και ενώνουν τη Μεσόγειο με το νότιο Ατλαντικό.

Με τη φωνή και την ψυχή γεμάτες Αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο και νοσταλγία για ταξίδια μακρινά, ο Μάριος Φραγκούλης θα βρεθεί στην παραλία της Αύρας στην Αίγινα, με το φεγγάρι ολόγιομο, το Σάββατο 1 Αυγούστου, και θα προσφέρει στο κοινό του μια μοναδική συναυλία στους ρυθμούς του τάνγκο, μια μοναδική βραδιά πάθους και μουσικής μέθεξης:

Σάββατο 1 Αυγούστου 2015, στις 21:00, στην παραλία Αύρας με πανσέληνο

Συνταξιδιώτες του το quinteto TANGartO, το μουσικό σύνολο που έχει ήδη βρει τη θέση του στο μουσικό χάρτη, μια θέση που την κρατάει είκοσι χρόνια τώρα, αποδίδοντας με γνήσιο αίσθημα τα Αργεντίνικα Tangos.

Το quinteto TANGartO αποτελούν οι μουσικοί:

Λευτέρης Γρίβας, μπαντονεόν
Γιώργος Παναγιωτόπουλος, βιολί
Αριστείδης Χατζησταύρου, κιθάρα
Απόστολος Παπαπέτρος, κοντραμπάσο
Θωμάς Κοντογεώργης, πιάνο και ενορχηστρώσεις

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Αγαθή Δημητρούκα.

Κλείνει τα 10 του χρόνια, ρίζωσε για τα καλά και έγινε αναπόσπαστο μέρος του Αιγινίτικου καλοκαιριού. Το Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας δηλώνει και πάλι παρόν, στους δύσκολους καιρούς, με αναλλοίωτο το στίγμα της προσφοράς και της υψηλής ποιότητας που το χαρακτηρίζει από το 2006, όταν με ορμή και ενθουσιασμό ξεκίνησε με πρωτοβουλία μιας μικρής συντροφιάς φίλων τηςΝτόρας Μπακοπούλου. Δέκα χρόνια μετά, έχουν οργανωθεί πάνω από 70 Μουσικές Βραδιές με περισσότερους από 350 ερμηνευτές, οι φίλοι πολλαπλασιάστηκαν και παραμένουν η βασική κινητήρια δύναμή του, έχοντας ιδρύσει και επισήμως τον Σύλλογο Φίλων του Φεστιβάλ, και το 10ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας σηκώνει αυλαία το Σάββατο 1 Αυγούστου 2015, στις21:00, στην εμβληματική, πλέον, Παραλία της Αύρας με τον Μάριο Φραγκούλησε μία μεγάλη συναυλία που ονειρεύεται ταξίδια και πάθη ερωτικά.

10ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015, στις 21:00
ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ: "Αθήνα - Μπουένος Άιρες"
Παραλία Αύρας

Τιμές εισιτηρίων:
14 ευρώ, γενική είσοδος
12 ευρώ, προπώληση

Προπώληση εισιτηρίων: (από 15 Ιουλίου)
- Ticket Services Πανεπιστημίου 39, τηλ: 210 7234567, site: ticketservices.gr
- Ζαχαροπλαστείο ΑΙΑΚΕΙΟΝ, παραλία Αίγινας
- Αίθουσα Τέχνης ΕΓΙΝΑ ΑΙΓΙΝΑ, Αιάκου 23, Αίγινα

info@aeginamusicfestival.gr
site : www.aeginamusicfestival.gr

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ 

ΜΕΛΩΔΙΑ, MUSICITY, CITYCODE, GO-OUT, MUSICORNER, WEBMUSICRADIO, ROCKANDROLL, MINDRADIO, MONOPOLI, MUSICPAPER, IN2LIFE, MIXGRILL, FRACTALART, RADIOALCHEMY

Υποστήριξη:

Ιερά Μητρόπολις Ύδρας - Σπετσών - Αιγίνης
Δήμος Αίγινας

ΧΟΡΗΓΟΙ 10ου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΙΓΙΝΑΣ
Χρυσός Χορηγός: ΟΤΕ
Αργυρός Χορηγός: ΕΥΔΙΑ
Χάλκινος Χορηγός: ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΝ ΣΚΑΛΤΣΙΩΤΗ
Μέγας Υποστηρικτής: ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Διακεκριμένοι Υποστηρικτές:  ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ ΠΛΟΙΩΝ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ, ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΚΑΣ, Σύλλογος Φίλων Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ Αίγινας,  HOTEL DANAE,  HOTEL APOLLO, AIAKEION

Υποστηρικτές: Welcome ΓΟΥΔΗΣ, ΛΥΧΝΑΡΙ,  GENERAL ALUMIN,  ΟΥΖΕΡΙ ΣΚΟΤΑΔΗΣ, ΡΑΣΤΩΝΗ Boutique Hotel, ΟΙΝΩΝΗ, ΟΠΤΙΚΑ ΚΑΜΠΟΛΗ, ΣΥΣΤΕΓΑΣΜΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΑΙΓΙΝΑΣ,  COMPUTER PLANET, ΗΛΙΑΧΤΙΝΑ

Αρωγοί με προσφορά υπηρεσιών και προϊόντων: Arte Atene, specs' n' arts,  ΦΛΟΙΣΒΟΣ, ΛΕΟΥΣΗΣ, ΕργοΔομική, Μπάμπης, ΕΝ ΠΛΩ,  ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΕΡΑΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΟΛΩΜΟΥ, PISTACCIA NATURA, ΤΟ ΦΥΣΤΙΚΑΤΟ

Ειδικός Χορηγός Προβολής: ΙΑΝΟΣ Αλυσίδα Πολιτισμού

Σημεία Ενημέρωσης: ΑΙΑΚΕΙΟΝ, Κέντρο Τύπου Αίγινας, Γκαλερί Ε·Γ·Ι·Ν·Α Α·Ι·Γ·Ι·Ν·Α

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 10ου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΙΓΙΝΑΣ

MEGA, ΕΡΤ 2, Τρίτο Πρόγραμμα
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Life,gr, Culturenow.gr, Monopoli.gr, Camera Stylo online.gr
TV Aegina Portal.gr - www.aeginaportal.gr
Saronic Magazine, Aigina Light.gr
Μικρός Οδηγός,  Επαγγελματικός Οδηγός

Η Εθνική Πινακοθήκη της Σιγκαπούρης θα ανοίξει με λίγη βοήθεια από το Pompidou

Του Γκάρεθ Χάρις

Επιμελητές στο Centre Pompidou στο Παρίσι θα βοηθήσουν στην διοργάνωση της προσωρινής εναρκτήριας έκθεσης στην Εθνική Πινακοθήκη της Σιγκαπούρης, ένα σημαντικό καινούργιο ίδρυμα το οποίο θα ανοίξει αργότερα το 2015 στην Νοτιοανατολική ασιατική νησιώτικη πολιτεία.

«Ο στόχος της έκθεσης είναι να δημιουργήσει έναν διάλογο μεταξύ εκατό έργων από την συλλογή του Centre Pompidou και μιας επιλογής παρόμοιου μεγέθους, συγκεντρωμένη από την συλλογή του ιδρύματος της Σιγκαπούρης,» λένε οι διοργανωτές. Η έκθεση θα συγκρίνει «αισθητικές πρακτικές από το 1900 έως το 1960».

Η προσωρινή αυτή έκθεση, η οποία θα ανοίξει τον Απρίλιο του 2016, θα είναι μια συνδιοργάνωση της αναπληρώτριας διευθύντριας του Εθνικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης τουCentrePompidou, Καθρίν Ντέιβιντ και της επιμελήτριας Λιουσί-Γκούτνικοβ, μαζί με τον Εουτζέν Τάν, τον διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης της Σιγκαπούρης.

Ανάμεσα στα έργα από την συλλογή του CentrePompidou περιλαμβάνονται το ImpressionV(Parc), 1911, του Βασίλι Καντίνσκι και το Obsession, 1943, του Μαρκ Σαγκάλ. Το IgorotDance, 1946, του Γκάλο Β. Οκάμπο θα βρίσκεται ανάμεσα στα κομμάτια από την Εθνική Πινακοθήκη της Σιγκαπούρης.

Την περασμένη εβδομάδα στην μνημειακή τελετή υπογραφής στο Παρίσι, ο Σέρτζ Λαβιγκέ, ο νεοδιορισμένος πρόεδρος του CentrePompidou είπε ότι καλωσορίζει αυτόν το «νέο συμμετέχον στη διεθνή σκηνή των πολιτιστικών δρώμενων (την Σιγκαπούρη)» Προσθέτοντας ότι αυτή η κίνηση αντανακλά την στρατηγική του CentrePompidou για επέκταση του διεθνούς δικτύου.

Ένας αντιπρόσωπος του CentrePompidou όταν ρωτήθηκε για το αν υπάρχουν περισσότερα κοινά σχέδια επαφής με την Σιγκαπούρη απάντησε ότι η πρόοδος θα γίνει «με προσεκτικά βήματα».

Η πρωτοβουλία γι την Σιγκαπούρη είναι η τελευταία μόνο προσπάθεια του CentrePompidou για επικοινωνία με την Ασία: τον περασμένο μήνα, ο Λαβιγκνιέ βρισκόταν σε συζήτηση με υπεύθυνους από την Κίνα για μια σειρά από κοινά έργα συμπεριλαμβανομένων διαφημιστικών του Pompidou σε δρόμους κατά μήκος της Κίνας.

Η νέα Εθνική Γκαλερί της Σιγκαπούρης θα φιλοξενηθεί σε δύο ιστορικά κτήρια: το πρώην Δημαρχείο και το Δικαστήριο. Έργα από την συλλογή των 10.000 αντικειμένων ιστορικής και μοντέρνας τέχνης της Νοτιοανατολικής Ασίας θα εκτεθούν στο νέο μουσείο των 64.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Επιμέλεια: Χρόνης Μούγιος αναδημοσίευση από http://www.artnews.gr/

Louvre’s superstore to go ahead despite protests

Architects founded by Richard Rogers picked for long-planned project to move collections from Paris to site near Louvre-Lens

by VINCENT NOCE πηγή http://www.theartnewspaper.com/

Rogers Stirk + Harbour's design for Louvre-Liévin

PrintEmailFacebookTwitter

MORE 

It will be the biggest art convoy since the Second World War. In 2018, the Musée du Louvre is due to start moving more than 250,000 works of art and artefacts from Paris to a new 23,500 sq. m store in Liévin, a small city 200km north of the capital. The complete move will take at least five years. The plans for the store, which have been under discussion for years, are finally about to be implemented. Last week a team lead by British firm Rogers Stirk Harbour and Partners was  picked to design the complex, which will have light-filled work spaces under one vast, green roof. But moving the collections to a regional store however high-tech has divided curators and provoked an outcry from art historians around the world.

Liévin has a population of 35,000 and is in a former coal-mining region. Its last pit closed in 1974 after an explosion that killed 42 men. Today unemployment stands at 25%; among the under-24 age group it is almost 50%. In 2014, the right-wing National Front won 27% of the votes for the city council, traditionally a Socialist stronghold. The region is also led by a Socialist, Daniel Percheron, 72, who retires next year. He pushed hard to secure 49% of the €60m construction budget for the new store, the rest being covered by the windfall from the Louvre Abu Dhabi contract with Agence France-Muséums. The Louvre will be the sole owner and manager of the store.

Distant cousins

Inspired by the Guggenheim Bilbao, Percheron was also the main promoter of the “mini Louvre” in neighbouring Lens. Opened in 2012 on a former mining site, it has since welcomed 1.5 million visitors. While moving works between Liévin and Lens will be easier, this will certainly not be the case for the Louvre in Paris. The round trip to Liévin by train takes four to five hours, and costs between €80 and €120. Vehicles carrying works to and from the northern city will need much more time. In fact, 200km is the furthest distance possible from the Paris Louvre, because insurance rates increase greatly when works need to travel further.

In October 2014, in an unprecedented move, 42 of the 45 curators from the Louvre signed an “urgent” letter to the museum’s president, Jean-Luc Martinez, and France’s minister of culture and communication, Fleur Pellerin, asking them to reconsider the project. The collections in storage, they claim, are “not a simple stock, but represent the heart of the Louvre”. They are constantly needed for research and conservation, which they say will be “paralysed” by the move to Liévin. Easy access is necessary to respond to requests for loans, stage exhibitions or to replace and rotate works in the galleries, claim the curators. “A museum without its reserves is like a plane without engines: it looks all beautiful and glittering, but it won’t move,” they say.

Earlier this year 13 former heads of departments and curators appealed directly to the French president, François Hollande, to ditch the “plan to dismantle the collections”. By mid-June, their text, claiming that “the Louvre is under one of the most serious threats of its history”, had gathered almost 3,000 supporters online from around the world. Many comments come from archaeologists. “Ready access to the Louvre reserves is absolutely essential for scholarship and academic research,” writes Michael Tite, from Oxford University, while a former curator from the Palace of Versailles, Christian Baulez, states “the Louvre is sacrificed to touristic attraction”. Jeffrey Hamburger, a professor at Harvard University, Massachusetts, denounces an “ill-conceived project” with “constant transportation”, leading to huge costs and the risk of “damaging the works”.

In June, eight department directors at the Louvre signed an op-ed supporting the project, which, they say, will provide much “better working conditions”: a “quarantine” space for the first time, separate spaces to study, pack or unpack the works, and adequate environmental conditions, “which are seldom met today”. The op-ed was published on the La Tribune de l’Art website.

Political backing

The plans are unlikely to change. Pellerin has given her full support to Martinez. “The project is nothing new,” Vincent Pomarède, the second-in-charge at the Louvre (in a position created in January), tells us. “[The store] was launched by the museum’s former president Henri Loyrette and the deal signed in 2013 with the region after approval by all heads of departments. Since then the practical conditions have been prepared with the curators, included some of those who are now protesting.”  

Martinez insists that he had to find safer storage fast. The Louvre has the world’s richest collection, with 460,000 works and archaeological pieces, 35,000 of which are on display. France made a big mistake when the new ‘‘Grand Louvre’’ was built in the 1980s, by creating the storage facilities underground.

Fifteen years ago parts of the collections were removed to a store that costs €3m a year to rent. But about half of the collections remain under the royal palace, next to the Seine, and are at risk of a flood similar to the one that submerged the centre of Paris in 1910. Experts say such a flood is likely every 100 years or so. Electricity in the city would be mostly cut, states a report by the Organisation for Economic Co-operation and Development, noting that “protection levels are not up to the standards on many comparable OECD countries”

What stays, what goes

“It will be much easier to find and study a piece in a modern facility than in some of the cramped storage we have today,” Martinez says. “Of course, we’ll have to think about shuttles and housing there. The teams are still discussing what should be kept in Paris in ‘intermediary’ storage and how we could use the space which will be freed up,” Pomarède says. For example, the drawings and prints collection, which is all in storage and includes more than 150,000 sheets, will stay in Paris.

Pomarède admits that he “understands and even partly shares the concern” of his colleagues. “Naturally it would have been much better to find the same place in Paris or close by, but we had tried for a decade with no success: the urban area is too cramped. And then we decided against a third option, which would be far from both Paris and fr om Lens, making things even more complicated.”

Last but not least, there is the cost: the coffers of the culture ministry are empty and very few local councils are willing to share the burden of a facility which will not draw a public. So things must be wrapped up before Daniel Percheron leaves office next year.

Archaeo-Scope: Stories of the Future.2

LIGHTS ON: CULTURAL HERITAGE AND MUSEUMS

To be held in Porto, Portugal, on July 20th, 21st and 22nd 2015.

(content sourced from the congress webpage)

Facing serious times of change, museums and other cultural institutions, discuss and reflect, in a deeply and interdisciplinary way, about their role in resilience, sustainability and quality of life of the twenty-first century society.

The XXI century is seen as the Century of Light, as light and light-based technologies are recognized as major economic drivers with the potential to revolutionize it. In that sense, UNESCO proclaimed 2015 the International Year of Light (IYL2015), also “Noting that 2015 coincides with the anniversaries of a series of important milestones in the history of the science of light, including the works on optics by Ibn Al-Haytham in 1015, the notion of light as a wave proposed by Fresnel in 1815, the electromagnetic theory of light propagation proposed by Maxwell in 1865, Einstein’s theory of the photoelectric effect in 1905 and of the embedding of light in cosmology through general relativity in 1915, the discovery of the cosmic microwave background by Penzias and Wilson and Kao’s achievements concerning the transmission of light in fibres for optical communication, both in 1965” (United Nations, A/RES/68/221, 2014).

Such revolution happens and has significant impact on cultural heritage and museums. Aware of the process, this congress joins the international initiatives on the IYL2015, and adopts the concept of light in its broader meaning, that is, not only the form of energy associated with the visible portion of the electromagnetic spectrum, but also all other invisible radiation such as X-rays, ultraviolet, infrared, among many. It aims to raise and enhance awareness for its potential and crucial role in cultural heritage and in inclusive museums.

Assuming a multi and interdisciplinary character, we are sure that it will strengthen the cooperation bonds between professional, scientific and educational communities and provide a platform for sharing experiences and knowledge about important scientific and technological advances in the field, featuring Thematic Sessions, with Plenary Lectures and Oral Presentations, Poster Session and Workshops. The official language will be English and the focus will be on the following topics:

1. Science of vision. The perception of colour as a function of illumination
2. Lighting systems in museums / historical buildings / monuments. Requirements and scientific and technological developments
3. Built environment. Solutions. Energy resources and sustainability
4. Study and safeguard of heritage associated with the production of energy and electric lighting
5. Scientific examination of heritage and analytical applications using different radiation. Research on
i. Materials, technologies, functions and producers
ii. Alteration processes and diagnosis
6. Technologies of communication and mediation
7. Curative conservation and restoration
8. Integrated risk management. Preventive conservation

It may also be an excellent opportunity to conciliate the scientific experience with the pleasure of some vacations in Porto, a city with an unique light, considered the happiest in Europe 2014 by Erasmus Student Network, according to a study by the Rheingold Institute of Germany, in partnership with Smart. Come and explore its World Heritage Historical Centre. Take a look around it and to its Management Plan. Get to know its museums, monuments, historic and most emblematic places and traditions. Relax at the Ribeira, nominated 2015 Europe World Travel Awards for best tourist attraction. We will help, with a program of socio-cultural activities, which will be disclosed in due course.

---

The above content was sourced from https://lightsonchm.wordpress.com/

- See more at: http://www.heritageportal.eu/News-Events/Latest-News/LIGHTS-ON-Cultural-Heritage-and-Museums.html#sthash.lAZnMMhQ.dpuf

Δείτε το εξαιρετικά σπάνιο ψηφιδωτό με τον Μέγα Αλέξανδρο που ανακαλύφθηκε σε συναγωγή

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο εύρημα, που θεωρείται σημαντικό επειδή είναι η πρώτη μη βιβλική σκηνή που έχει ανακαλυφθεί σε συναγωγή.

 πηγή http://www.eirinika.gr/

17 Ιουλίου 2015 - 3:21μμ

0 Σχόλια

• 

Οι ελέφαντες που απεικονίζονται σύμφωνα με τον επικεφαλής της ομάδας αρχαιολόγων της Βόρειας Καρολίνας Jodi Magness, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ελληνικό στρατό, καθώς οι ελέφαντες στις μάχες συνδέθηκαν με τα στρατεύματα του μεγάλου Αλεξάνδρου.

Έτσι αυτή η απεικόνιση μπορεί να είναι ένας εβραϊκός μύθος σχετικά με την συνάντηση του Αλεξάνδρου και του Εβραίου αρχιερέα.                                                                                                                                                                                                     http://www.dailymail.co.uk/video/news/video-1165798/Treasure-era-Alexander-Great-Israel.html